اگر بر جاي من غيري گزيند دوست حاكم اوست
حرامم باد اگر من جــان به جاي دوست بــگزيـنم
پ.ن مزخرف وار (آني كه من نيم):تصويرم در آينه غريبه بود . انگار ديشب بدجوري ...
نمي دانم دلم براي چه گرفته بود. دلم هم نمي خواهد ريز ريزش كنم تا بدانم .از يك چيزهايي مي ترسم . مثل خوره افتاده به جانم . حتي جرأت ندارم آن ها را براي خودم بگويم . چيزي عوض نمي شود . مي ترسم، از چه را نمي دانم . تنها مي توانم اعتماد كنم و همين فعلا كافيست . شايد آن وقت كه جرأت بالا آوردن مزخرفاتم را داشته باشم يك جايي بگويمشان يك جايي غير از تاريكي شبهاي اتاقم . تاريكي ديشب اتاقم .تفكرات ديشب اتاقم . اميد تنها چيزيست كه آدم را زنده نگه مي دارد. و زندگي !با همه ي مزخرفاتت دوستت دارم
پ.ن پر از اميد ( آني كه منم): من با كساني كه در گذشته شان زندگي مي كنند مشكل دارم . گذشت عزيزم نگاهت به روبرو باشد . به به ! چه دنيايــــــــــي ! ( بگذاريد به حساب شعارهاي هميشگي ) ولي چه كسي دلش مي آيد اين همه آرامش را بي خيال شود به خاطر گذشته و آينده اي كه شايد هرگز نيايد . از هميشه بيشتر خوشحالم با يك سري علامت تعجب . كه چرا بقيه نبايند باشند : دي .
پ.ن پايه اي : من شديدن پايه ام ...
و زندگي تو اصلا مزخرف نيستي !!! ;)
Labels: روز نوشت
