همه میآیند که بروند
با بهانههایی به سادگی "تقدیر ناگزیر"
من اما
آمدهبودم که بمانم
و خانه بر باد و آب ساختم
سنجاقکم آخر...
پسا.ن:
سنجی حواست هست اینرا
اینجا؟ انگار منام سنجاقکم که خانه ساختهباشم بر آب و باد.
پسا.ن: خوب بخوابی زندگی، بدرود. [با لبخندی به گشادی تمام پهنای صورتم. از آنها که بدونشان قشنگترم.]
Labels: کوتاه نوشت