بس کنید آقا جان. این همه داد و قال ندارد که. انتخابات است دیگر. می‌روید می‌دهید برمی‌گردید. خدا لعنت کناد این‌هایی را که دارند توبره پرمی‌کنند این وسط.
گیرم که الکی. گیرم که بی‌نتیجه. موضوع اهمیت نیست که، غیرت و این‌ها کلن به کنار موضوع همان یک فقره لِنگ است. لِنگ‌مان را دراز کنیم مثلن که توپ به پای ما هم خورده. دراز هم نکنیم یک پایی جای‌مان دراز می‌شود از غیب. توپ که بیخودی نمی‌رود توی تور. می‌رود؟
فعلن حواس‌تان به درازی شلوار و شلوارک نباشد، بنشینید دور هم عین آدم. آن‌هایی که می‌گویند رای ندهیم آن‌هایی را که می‌گویند بدهیم قانع کنند. آن‌هایی هم که می‌گویند بدهیم آن‌هایی که می‌گویند ندهیم را قانع کنند. فقط موضوع ِ وقت را مد نظر داشته باشند. یقه‌ی پاره و این‌ها مهم نیست. داد هم خواستید بزنید، بزنید؛ ولی زود. فحش‌های‌تان سیاسی از آن کلفت‌هایش باشد چرب‌تر می‌شود؛ همه چیز را هم می‌توانید ربط دهید به دهه‌ی شصت. ما می‌رویم جعبه‌ها را ردیف کنیم؛ شماره‌ها روی هم نیافتد مثل پارسال. جواب را اس‌ام‌اس بزنید ببینیم چه‌کاره‌ایم!
Labels: کوتاه نوشت
