لطف کنین وقتی یکی ناراحته برندارین بگین بیخود ناراحتی یا ناراحت نباش یا این که ناراحتی نداره آخه. لابد داره که ناراحتم. مهم نیست اون موضوع چقد با ارزش یا بی ارزشه مهم اینه که من به خاطرش ناراحتم و گوله گوله اشک می‌ریزم. دنبال اینم نیستم که راه حل پیدا کنم. وقتی اشکامو پاک کردم میام ازتون می‌پرسم حالا چیکارش کنم. وقتی ناراحتم فقط ناراحتم بعد شما که برمی‌داری به من می‌گی بیخود ناراحتی از اساس شعور منو بردی زیر سوال که تو عقلت نمی‌رسه برا چی باید ناراحت باشی برا چی نباید ناراحت باشی.
بلند شین به جای این که منو نصیحت کنین مثه اینا که یکی می‌خوره زمین فحش می دن بهش که خاک تو سرت چرا حواست نیست چهار تا بزنین تو سر اونایی که آدمو ناراحت کردن. چهار تا فحش بدین لااقل آدم دلش خنک شه، حالا دروغکی هم شده بگین می‌فهمم حق داری. بیا بغلم. بعد آدم خودش اندازه‌ی خودش غصه‌ش رو می‌خوره، بغل محکمشو می شه. دلش قرص می‌شه. بلند می‌شه دست و صورتشو می‌شوره می‌شه همون غولی که قبلن بود. فقط یه ذره صبر می‌خواد، درک، آرامش.
Labels: روز نوشت
