برای جابز احترام زیادی قائلم. حتی هنوز بحثای حاشیه‌ای پیش نیومده ذهنم می‌ره به سمت اینکه خیلی برنامه‌ریزی شده دلش خواسته الان دیگه بمیره و این توی تقویمش همین دیروز بوده. کلندرش راس مثلن 4 بهش پیغام داده استیو ایتز تایم تو دای، آیپد و آیمک و آیپادش همه همین پیغام اومده رو اسکرینشون. کلوز رو زده. اپلیکشناشو بسته. یه بار دیگه سایت اپل رو سرف کرده. میلباکسش رو ساین اوت کرده. موزیکش رو گذاشته از روی ایراکستریماش پخش شه رو همه آی دیوایسایی که داره و بعد رفته جلوی پنجره و دیگه هیچوقت روشو برنگردونده. چشمش به ابرای بالای سرش مونده و در آخرین لحظات به آیکلودش فکر کرده و یه نفس راحت کشیده.
من دوست دارم جابز رو برا اینکه موفقه، دوست داشتنیه، استایل داره، حرفه‌ایه. وقتی برای اولین کاراش شکست خورد نگفت راهم غلطه میدونست راه مهندسیش هیچوقت غلط نیست. کامپیوترهاش گرون بود. کسی نمی‌خرید چون روش کار شده بود. زمان برده بود برنامه‌ریزی داشت. مثه ویندوز نبود که راه به راه هنگ کنه. داغ نمی‌کرد. برا خودش یه حافظه‌ی مختص گرافیکی داشت. اینارو نمی‌تونست با زبون مردم بهشون بگه ولی واستاد. نه از قیمت کم کرد نه از کیفیت. دوسش دارم برای اینکه پیک رو بلد بود. سرزنشش نمی‌کنم که بازار رو خیلی گول زد. به فاصله‌های کوتاه هی جیب مردم رو خالی کرد با ورژنای جدیدش. نظر من رو بخوای حقشون بود اصن. کارای اخیر جابز کولاکی بود تو آی‌تی. به سرعت رو همه چی تاثیر گذاشت. برا همه چی هویت ساخت. هرچی اپلیکشن خودش رو پیدا کرد. با اینکه می‌تونست ولی جلوی شکستن قفلارو نگرفت. البته من همیشه شاکی بودم از انحصاری بودنش. همیشه گفتم که طرفدار اپن سورسم و ازینرو اندروید و لینوکس رو دوست دارم. و انحصار به نظرم سرانجامش انحطاطه. یه جایی خرد فردی به بن بست می‌رسه. اصن دلش نمیخواد ادامه بده. ولی یه چیز برودکست شده خودشو از هر دریچه‌ای که بتونه رشد می‌ده. اینه که دیگه وابسته نیست به چیزی یا کسی. هویت مستقل پیدا می‌کنه و استعدادا و لوازم واسطه‌ی پیشرفتشن. تعلق نداره به چیزی و در عین حال متعلقه به همه. با همه ی اینا یه قانون قدیمی هست که می‌گه پیشرفت نیازمند دیکتاتوریه. یکی که بهتر می‌فهمه باید دیکتاتور شه. توی هرج و مرج هیچوقت جواب درست حسابی‌ای وجود نداره. همینه که نسخه بازا مثه لینوکس همیشه باگ دارن. هیچ وقت یه سیر پیشرفت مداوم و مستمر رو طی نکردن مگر اونایی مثه ردهت که ساپورت درست درمونی داشتند. حالا بگذریم ازینا. صب خوندم نوشته بود سه تا سیب مهم توی عالم بودن. اولیش اونی بود که حوا داد به آدم. دومیش اونی بود که تو سر نیوتن فرود اومد و سومیش همین سیب استیوجابز. فک کردم خیلی راست می‌گه